Tydzień Trzydziesty Ósmy

A podtytuł brzmi
SUPERŁÓMEN...
...W ramach Czwartego dnia (o tym TU) miałam okazję pobawić się w piątek swoją wyobraźnią w...SUPERWOMEN. A wcale nie miałam zamiaru.
Ale po kolei:
- piątek, za dwie godziny koniec pracy, weekend
- aż tu nagle... pan kurier zostawia na środku chodnika pod firmą "paczuszkę" o wadze 800kg, po czym znika
- paczka z książkami, nie może sobie tam stać do końca świata
- w pobliżu nie ma żadnego chętnego na wniesienie ok. 50 paczek na półpiętro
- mnie też się nie chce
- ale nie ma wyjscia, paczki muszą znaleźć się w firmie przed końcem pracy
- no to ubieram płaszcz i wychodzę na świat, by nim zawładnąć!
- koleżanka z pracy ma strach w oczach, ona tez będzie nosić paczki!
- Marta, mówię jej- wyobraź sobie, ze jesteś na siłowni
- a ja jestem Superwomen, co wszystko zrobi, ogarnie i tupnie nogą...
I paczki są już na półkach, śladu na chodniku po nich nie ma:)
I po tym wszystkim, pełna superłómenowej energii, rozmawiam przez telefon z moim zwierzchnikiem, któremu radzę, by koniaku się napił i wziął głęboki oddech, bo zawału dostanie (czymś się tam zdenerwował)! (w innych okolicznościach nie miałabym na to odwagi...:)
A na sam koniec dnia panu kloszardowi 2 zł dałam za odwiezienie koszyka z marketu, a on mi życzenia pięknym, trochę bezzębym zgryzem, składa z okazji Dnia Kobiet, i był w tym tak szczery i przekonujący, że też mu wzajemnie życzenia złożyłam:)
Wspaniale być kobietą!
I tyle:)

Robię zdjęcie codziennie na mojej przerwie w pracy- mniej więcej o tej samej porze i w tym samym miejscu.

03.03'14