Tydzień Siedemdziesiąty Ósmy

A podtytuł brzmi:

   PANIE, ŻYCIE JEST PROSTE- RANO PAN WSTAJE, JE KANAPKĘ I IDZE W ŚWIAT...

...nie, to nie jest cytat z polskiej komedii wszech czasów ani tym podobnych.
          To moja przyjaciółka tak odpowiedziała panu, który w jej towarzystwie naprzykarzał się narzekaniami.

          Teraz to moje motto życiowe. Na jakiś czas, ale w sam raz na teraz. Z chadrą żyję w jako takiej komitywie. Nie poszła sobie, ale to, że ją zaakceptowałam pozwal mi na cieszenie się z różnych, prostych, wg mnie pięknych, wartościowych rzeczy:
Że dostałam w prezencie staromodny, szklany pojemnik na ciasteczka, od teściowej:)
Że w pierwszy dzień świat przyszły dzieciory (syn z dziewczyną) z pieskiem i dziewczyna córki (a córka w Szkocji, niestety...)
Że ciasto na pierogi było idealne.
Że w kinie byłam na Hobbicie.
Że pachnie w domu grejpfrutem i cynamonem.
Że odwiedzam dzisiaj ja dzieciory i pieska.
Że nie ma śniegu.
Że jest śnieg.
I że niedawno poznałam fajnych ludzi na Jarmarkach świątecznych. Np. taką Jenę Polak, artystka, malarka, była (?) punkówa. Ależ mi się z nią fajnie gadało...:) A co sobie od niej kupiłam, zobaczycie poniżej.

Tak więc, pomimo, ze na drzewie wyrosła jemioła, która z drzewa wysysa soki, to jakie to drzewo piękne z ta jemiołą, i ona sama też piękna-  to tak metaforycznie o mojej chandrze, która piękna wprawdzie nie jest, ale wiem, że coś dobrego z tego i tak wyniknie. A właściwie to już coś się wykluło, ale na razie w inkubatorze trzymam, na razie nie czas, by się z tym dzielić. Ale podzielę się:)

 Robię zdjęcie codziennie na mojej przerwie w pracy- mniej więcej o tej samej porze i w tym samym miejscu.

19.12.2014

 Nerka od MAIKO

Sztrykowany pierścień od SIVKI

 20.12.2014

Ręcznie malowany obraz w pierścionku od JENA POLAK